Insanin kendini bilmesi ve gercek

Insanin kendini bilmesi ve ona gore davranmasi cok onemlidir. Kendini buyuk gorme ve cevresindekilere yukaridan bakma aslinda buyuk bir hastaliktir ve acilen tedavi edilmesi gerekir. Bu yaziyi yazmamin sebebi cevremizde boyle insanlarin varligi ve bizi onlarin bencilce davranislarinin rahatsiz etmesi. Halbuki ne guzel olurdu dimi karsimizdakilere daha mutevazi bir sekilde davranmak ve onlarin kalplerini kazanmaya calismak. Zaten suda bir gercekki karsisindakileri hep ezmeye calisan insanlar aslinda kendi kucukluklerinin icinde kaybolan insanlardir. Bir turlu kendilerini asamazlar, ve cevrelerindeki insanlari asagilayarak ulasirlar tatmine. Bir gun dusunmezler onlarinda sonlarinin oldugunu. Cunku kimse sevmez aslinda bu tur karakterde insanlari, bazen zorunlu olarak sabrederler. Ama sabrinda sonu vardir, ve cekmezler insanlar artik onlari. Bakarlarki arkadaslari onlari yavas yavas terkediyor, anlarlar o zaman gercekleri. Genede akillanmazlar ve menfaatleri icin kurduklari arkadasliklara ikiyuzlulukle devam ederler. Boyle arkadasliklar, ve boylelerini istemiyoruz artik biz. Yeter yani, hep su ana kadar davranislarinizi hosgorduk. Baktik ki hep biz zarar goruyoruz maddi ve manevi. Onun icin gidin uzaklasin bizlerden, ve gozumuze bir daha gorunmeyin. Umarim bir dahada yollarimiz kesismez, ne bu dunyada nede obur dunyada. Ikiyuzlu arkadasliklar, dostluklar istemiyoruz artik... Icten samimi ve dosdogru arkadasliklar istiyoruz. Ne sizin zamaniniz bosa gitsin nede bizimkisi... Siz sizin yolunuza biz bizim yolumuza...