Bekleyen gozler

Dile kolay buralara geleli 4.5 sene oldu ve TR ye daha gidemedim. Birinci sene masteri bitirme telasi ve arkasindan bir ise baslamamam. Bunun akabinde calisma vizesi H1 almam ve bundan dolayi gelecek sene giderim diye erteleme, ve daha sonrasinda doktoraya baslayip yeterlilik sinavi icin calisma. Gecen senede oglumuz dunyaya gelecegi icin burada kalmak zorunda olusumuz, ve bu sene biletleri almis olmamiza ragmen son dakikada vazgecme. Bu senekinde esimin doktora egitimiyle alakali bitirmesi gereken bir is, ve tabiki benimde tezimle alakali yapmam gereken seyler. Her ikimiz icinde buyuk donum noktalari ileriki akademik kariyerlerimizde. Yani dunya islerine dalinca insan bir denk getirip yapamiyor, vakit ayiramiyor sevdiklerine. Aslinda gozumde tutuyorlar ve gercekten cok ozledim onlari. Gecenlerde telefon caldi, annemin her zamanki neseli, guzel ve candan sesi. Daha sonra gorusmemiz devam ederken sesleri degisti anneminde babaminda, biricik ogullarini gormek istiyorlar, kucaklarina basmak istiyorlardi, Tabiki bende. Agladilar sessizce, ama bana hissettirmemeye calistilar. ama yermi anadolu cocugu :) Bu arada torunlarida oldu, onu daha goremediler hep resimden, ve arasira telefonda konusmalarindan taniyorlar. Selim bazen tepki veriyor onlara, guluyor ve mirildaniyor. Onlarda seviniyorlar tabiki. Ah annecigim ve babacigim insallah kisa sure sonra gorurusuruz, Boston a yerlestikten sonra her sene 1 ayimizi TR gezisine ayirmayi dusunuyoruz. 10 gun bizimkilerde, 10 gun kayinvalidemlerde, ve geri kalan 10 gunde dost ziyaretleri veya tatil beldesi ailecek basbasa. Hayirlisi dusunuyoruz sadece simdi. Dusunuyorumda 4.5 seneye neler sigmazki, ben degistim baya olgun adam oldum fiziksel ve dusunce tarzi olaraktan. Artik 20li yaslarin basindaki gencler degiliz. Onlarda oyle degiller. Insallah buralarada en azindan bir kere gelsinler istiyorum onlari en kisa zamanda. Bakalim hayirlisi. Hasret gidermek beraber birseyler yapmak istiyorum. Hemde cevremizi gorsunler, hissetsinler buralarda birseyler yaptigimizi. Hayirlisi ins o gunleride goruruz, bir an once kavusuruz. Onlar hem beni, hem esimi (kizlarini) hem de torunlarini cok ozlediler, inanin bizlerde onlari cok ozledik. Bugune kadar cok yorulduler, cunku hayatlari hep mucadele icinde gecti, yarinlarini kendileri planladilar hep. Ama hamd olsun guzel seyler yaptiler ve basardilar bence. Hem bizi yetistirerek hem de hayatlarina guzel bir anlam vererek. En onemliside bize cocuklarimiza miras birakacagimiz inancli insan olma fikrinin temellerini verdiler... Sagolsunlar... Allah kavustursun hasret cekenleri ins...Ve bizim yasadigimiz guzellikleri onlarda yasama firsati bulsunlar dimi...